بالاتر از کعبه
نخستین معبد و پربرکت است. قبلۀ مسلمانان و مرکز و محور یاد خداست. مایۀ استواری دین و نگاه به آن عبادت و سبب جلب رحمت الهی است ...
زائرانی که از خانۀ خدا بازگشته‌اند، درک روشن‌تری از عظمت، جلال و جمال کعبه دارند. خانه‌ای که به سبب شرافت، خانۀ خدا نام گرفته و حرم امن الهی است. نخستین معبد و پربرکت است. قبلۀ مسلمانان و مرکز و محور یاد خداست. مایۀ استواری دین و نگاه به آن عبادت و سبب جلب رحمت الهی است ...
آنچه در این مقاله می خوانیم
در باب فضائل کعبه
با همۀ فضائل یادشده برای کعبه، در فرهنگ اسلامی، حرمت و فضیلت مؤمن بالاتر از کعبه بیان شده است. ابن عباس مىگوید: رسول خدا(ص) به کعبه نگاهى کرد و فرمود: «مرحبا به توای خانه! چه قدر باعظمتی و چه قدر احترام دارى! به خدا سوگند که حرمت مؤمن نزد خدا از حرمت تو بیشتر است، زیرا خداوند نسبت به تو یک‌چیز را حرام کرده است اما از مؤمن سه چیز را: خون، مال و بدگمانى به او را».1
ابراهیم بن عمر از امام صادق(ع) نقل می‌کند که: الْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَةً مِنَ الْکَعْبَةِ.2 یعنی حرمت مؤمن از کعبه بیشتر است.
حضرت اباعبدالله(ع) درحدیثی، آبروی مؤمن را یکی از حریم‌های پنج‌گانۀ الهی توصیف کرده و میفرماید: لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی بِلَادِهِ خَمْسُ حُرَمٍ حُرْمَةُ رَسُولِ اللَّهِ وَ حُرْمَةُ آلِ رَسُولِ اللَّهِ وَ حُرْمَةُ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ حُرْمَةُ کَعْبَةِ اللَّهِ وَ حُرْمَةُ الْمُؤْمِنِ3. «مملکت خداوند عز و جل را پنج حریم دارد: حریم رسول خدا و حریم خاندان رسول خدا و حریم کتاب خداوند عزوجل و حریم کعبه الهی و حریم مؤمن»
لذا «حفظ آبرو و شخصیت» باید برای یک جامعۀ باایمان مهم باشد و لکه‌دارکردن شخصیت و آبرو، یک گناه خطرناک تلقی گردد. از اینرو مؤمنان علاوه بر حفظ و رشد گوهر ایمان در وجود خود، بایستی از شخصیت و آبروی برادران دینی خود نیز مراقب کنند.
ابى برده می‌گوید: پیامبر خدا(ص) با ما نماز گزارد. سپس شتابان به‌پاخاست و به‌سوی درب مسجد رفت. دست بر درب نهاد و با صدایى بلند بانگ برداشت: «اى ایمان‌آورندگان به زبان، که ایمان در دل‌تان جاى نگرفته! عیبهاى مؤمنان را نجویید؛ زیرا هر که عیبهاى مؤمنان را بجوید خداوند نیز در پى عیبهاى او باشد و هر که خداوند عیبهایش را بجوید رسوایش سازد هرچند درون خانهاش باشد.»4
از امام صادق(ع) نقل شده است که: هر که مطلبى را بازگو کند تا آبروى مؤمن را بریزد و خوارش سازد تا او را از چشم مردم بیندازد، خداى گرامى و بزرگ او را از ولایت و سرپرستى خویش درآورد و به ولایت شیطان واگذار کند. 5
امام رضا(ع) نیز باواسطه پدران بزرگوارش از امام سجاد؟س؟ نقل می‌کند که: مَنْ کَفَ عَنْ أَعْرَاضِ الْمُسْلِمِینَ أَقَالَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَثْرَتَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ.6 «کسی که از آبروریزی و لطمه‌زدن به حیثیت مسلمانان خودداری کند، خداوند در روز قیامت از لغزش‌های او گذشت خواهد نمود.»
پی نوشت ها
1. مجموعه ورام، آداب و اخلاق در اسلام ، ترجمه تنبیه الخواطر، ص 115
2. الخصال، شیخ صدوق، ج 1، ص 27
3. الکافی، کلینی, ج 8، ص 107
4. ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، شیخ صدوق، ترجمه حسن زاده، ص555
5. همان
6. صحیفة الإمام الرضا علیه السلام، ص 85
مؤلف : مرتضی عباسی