نگارگری ایران (پژوهشی در تاریخ نقاشی و نگارگری ایران) جلد دوم (1372)

مشخصات محصول

آنچه در این کتاب می خوانیم

نگارگری یکی از انواع نقاشی در گذشته است که با آبرنگ اجرا می‌شود و هنری است که با کتاب سروکار دارد. این هنر در بیشترِ فرهنگ‌های جهانی و به‌ویژه ایران وجود داشت و همواره با هنر کتابت یا خطاطی همراه بوده است. می‌توان گفت نگارگری هنری است که مستقیم از نظام عاطفی و حسی و فکری زندگی مردم ایران‌زمین مایه گرفته و هم‌پای زندگانی تاریخی مردم ایران دگرگون شده است. کتاب حاضر ماحصل 10 سال فعالیت پژوهشی یعقوب آژند در این زمینه است که در دو جلد انتشار یافته است. از ویژگی‌های بارز این اثر پژوهشی، مستندسازی در متن است و مؤلف این کتاب را با استفاده از منابع نو و دست اول فارسی، عربی، انگلیسی، ترکی، فرانسه و آلمانی نگاشته است.

سرفصلها و عناوین

پاره هفتم: مکتبهای نگارگری دوره صفویان
بند اول: مکتب تبریز، قزوین و مشهد (906-1006 ه.)
بند دوم: مکتب اصفهان (1006- 1135 ه.)
بند سوم: شیوه فرنگی‌ساز ی
پیوستها
پیوست 1. دیوارنگارى در دوره صفوى
پیوست 2. مکتب شیراز در دوره صفوى (908- 1135 ه.)
پاره هشتم: افول کتاب‌آرایی و طلیعه پیکرنگاری
پاره نهم: تجربه افقهای جدید: دوره قاجار
نمایه